5-6 november 2017
Op 5 november vertrekken we vroeg in de ochtend met de bus richting Copacabana. We vertrekken om 07.00u en komen om 09.30u aan bij een wisselkantoor in the middle of nowhere waar verwacht wordt dat we ons Peruaanse geld inwisselen voor Bolivianos voor onbekende redenen. Rond 10.00u komen we aan bij de Boliviaanse grens en worden we in het Peruaanse gedeelte de bus uitgezet; We moeten ons uitschrijven in Peru om in Bolivia een stempel te kunnen halen en het land in te mogen. Er staat een flinke rij bij zowel het Peruaanse kantoortje als het Boliviaanse immigratie kantoor, omdat alle bussen op dezelfde tijd vanuit Peru vertrokken zijn richting Bolivia.
Na een lange tijd doorgebracht te hebben bij de grens kunnen we eindelijk de bus weer in richting onze volgende bestemming. Copacabana is een klein, rommelig, maar relaxed dorp aan de Boliviaanse zijde van het Titicacameer. Het meer is het hoogste bevaarbare meer ter wereld (3.820m) en wordt gevoed door 25 verschillende rivieren. Met zijn oppervlakte van 8.340 vierkante kilometer is het ook het op één na grootste meer van Zuid-Amerika.
We komen aan bij de bus terminal, wat gewoon een centrale straat midden in het dorp blijkt te zijn. Hierdoor kunnen we de weg naar het hostel te voet af, wat nog vrij pittig blijkt te zijn een paar straten verder omdat het toch wel een stukje klimmen is op 4000m hoogte. Hijgend komen we aan bij hostel La Casa del Sol, waar we nog even moeten wachten voordat we onze kamer in mogen. Na ons intrede te hebben gedaan in onze kamer gaan we het dorpje in. We komen langs de basiliek waar meerdere auto’s staan die versierd zijn met bloemen. Later blijkt dat je bij de kerk niet jezelf kan laten zegenen, maar je auto. We gokken dat dit met veilig reizen te maken moet hebben.
We lopen verder richting de oever en eten iets bij Quechuas Restaurante. Na onze lunch kopen we tickets naar Isla del Sol voor de volgende dag en gaan we richting strand waar allerlei waterfietsen staan. Kinds als we zijn kunnen we het niet laten een half uurtje op het water te dobberen en flink wat lol te hebben. Na lekker te hebben gefietst besluiten we naar het mooiste uitkijkpunt van Copacabana te klimmen; de Cerro Calvario.
We besluiten niet via de gewone weg te gaan, maar de iets uitdagendere klim te doen die naast het meer begint. Het is een flinke klim die het uiterste van onze longen vraagt. Op weg naar boven pauzeren we een aantal keer om weer op adem te komen en alvast een beetje van het uitzicht te genieten. Onderweg komen we een Nederlands stel (Rebecca en Alex uit Utrecht) tegen die ongeveer dezelfde landen blijken aan te doen als wij, maar daarvoor een jaar hebben uitgetrokken i.p.v. een half jaar. Ook reizen ze met hetzelfde budget, wat betekend dat ze het héél erg zuinig aan moeten doen. Ze liften dan ook wel vaker, doen aan couchsurfen, drinken en eten zo goedkoop mogelijk (lees: als cola goedkoper is, wordt er geen alcohol gedronken) en dingen overal tot uit den treuren bij af. We hebben een leuk gesprek met ze en lopen verder richting de top. Bijna bovenaan komen we een vuilnisbelt aan troep tegen, die gewoon de berg af worden gegooid door locals en toeristen. Eenmaal boven hebben we een fenomenaal uitzicht over de baai van Copacabana. Zoals op velen bergtoppen is ook hier een groot kruis te vinden, naast dit grote kruis staan er ook nog 6 kleine en worden er kaarsjes verkocht om te branden.
We lopen samen met Rebecca en Alex via de normale weg al kletsend naar beneden en besluiten beneden bij zonsondergang nog een drankje samen te drinken. We gaan opzoek naar een happy hour bier deal, die we denken te vinden bij een leuk tentje aan het water. Helaas blijkt later dat het bier niet bij het happy hour menu hoort, waardoor we opzoek gaan naar een ander tentje. 10 meter verder blijkt het bier wel in het happy hour menu te zitten, dus we besluiten hier een drankje te doen. Zuinig als ze zijn probeert Rebecca een mojito en een biertje voor de 2 halen 1 betalen deal te krijgen, zonder succes. Alex wilt graag een biertje dus er worden 2 halve liters bier voor hem besteld en 2 mojito voor Rebecca, maar wel voor Alex zijn rekening omdat Rebecca het niet met de kosten eens is. Op deze manier reizen zou ons dus nooit lukken, of we zouden er in elk geval niet heel gelukkig van worden… 😀
Een paar biertjes later besluiten we ook nog iets te gaan eten met zijn vieren, omdat het wel gezellig was! Het bleek een dure dag te worden voor A&R 😉
