20-24 november 2017
Tupiza
20-21 november 2017
Om de Salar de Uyuni te kunnen bewonderen zijn we afgereisd naar Tupiza, een klein stadje in het zuiden van Bolivia. De stad telt ongeveer 24.000 inwoners. De bergen van de Cordillera de Chichas sluiten de stad als het ware in, waardoor het in een vallei ligt. Ook hier komen we weer de Cholitas tegen met dikke sokken, wijde rokken tot net over de knie, sandalen, een typische bolhoed, een deken over de schouders tegen de kou en een soort rugzak gemaakt van een doek met felle kleuren, scheef over de rug met een kindje of spullen erin.
Heel veel meer dan een tour boeken, onze was doen en overnachten hebben we er niet gedaan & was naar ons inziens ook niet nodig. We zijn een aantal agencies afgegaan om ergens de Salar de Uyuni tour te boeken en kwamen erachter dat het klaarblijkelijk geen hoogseizoen is. Elke agency wilde ons graag hebben en hadden niet meer dan 2 mensen voor hun tour, terwijl ze pas door zouden gaan met de tour als ze 4 mensen hadden geronseld. We hadden het dus voor het uitkiezen! Uiteindelijk viel onze keuze op Natural Adventure, doordat Silvia – een van de dames van de agency – heel enthousiast en leuk was en ze ons met korting de goedkoopste trip aan kon bieden. We hebben meteen een transfer naar San Pedro de Atacama bijgeboekt, waar we na de Uyuni tour heen willen gaan. We zullen met een jeep vanuit Uyuni vertrekken, een nachtje in Villa Mar overnachten en ’s ochtends vroeg richting grens vertrekken.
We overnachten in Tupiza bij Hotel Anexo Mitru, waar we een heerlijke kamer krijgen, maar waar we niet echt van hebben kunnen genieten. Eén nachtje ergens slapen voelt als stresserig; je kunt niet echt je tas uitpakken, moet vroeg je bed uit en moet goed nadenken wat je al dan niet nodig hebt voor de volgende ochtend en dag. Zit alles wat je ’s ochtends moet gebruiken op een handige plek en heb je alles wat je overdag wilt gebruiken al klaargelegd voor in je dagrugzak?
We hebben gelukkig een meisje uit een wasserette zover gekregen om ’s avonds om 22.00u open te gaan voor ons om onze was te overhandigen. Anders hadden we letterlijk geen schoon ondergoed meer :’) Dit betekende wel dat we zelf ook op moesten blijven tot die tijd… Nu zou je zeggen dat 22.00u niet heel laat is, waar ik je in NL helemaal gelijk in zou geven. Nu wil het geval dat je op reis blijkbaar veel eerder kapot bent dan in het normale, geroutineerde leventje in NL! Je gelooft het niet, maar we liggen heel vaak eerder dan 23.00u op bed! Dit doordat we kapot zijn van het reizen (in de bus zitten), alle nieuwe indrukken van een stad, het lopen, het socializen met nieuwe mensen, etc. We zijn dus snel nadat we onze was opgehaald hebben ons bed ingedoken, want we moeten om 07.00u al bij de agency Natural Adventure zijn, om te vertrekken met de jeep.
Salar de Uyuni
21-24 november 2017
De Salar de Uyuni tour is voor velen het hoogtepunt van Bolivia. Het surrealistische woestijnlandschap met wit zout is buitenaards, met het onvergetelijke gekleurde water van de Laguna Colorada en Verde. Je kunt door het geothermische veld van Sol de Mañana lopen, langs borrelende, hete modderpoelen en stralen van stoom, die door velen als adembenemend werden beschreven – allemaal op bijna 5.000 meter hoogte!
Wat leuke feitjes over Salar de Uyuni:
- Met een oppervlakte van 10.582 vierkante km is het de op één na grootste zoutvlakte van de wereld (de grootste zijn de Makgadikgadi zoutvlaktes, in het noorden van Botswana).
- Het wordt gebruikt door NASA en andere ruimteagentschappen om satellieten vanuit de ruimte te kalibreren.
- Geschat wordt dat het meer dan 9 miljoen ton zout bevat en ergens in het bereik van 40% tot 70% van de lithiumreserves in de wereld.
- De korstdikte varieert van enkele centimeters tot ongeveer tien meter diep.
- Het is de thuisbasis van 3 soorten flamingo’s – Andes, Chileense en de zeldzaamste soort James’.
- Het was ongeveer 40.000 jaar geleden een prehistorisch meer genaamd Minchin.
- Het is de afgelopen jaren een paar keer onderdeel geweest in de Dakar Rally-racebaan.
We begonnen de tour om 07.00u ’s ochtends bij Natural Adventure agency. Onze backpacks werden onder een zeil op het dak van de jeep gebonden en we ontmoetten onze gids Huber en het jonge Franse – nauwelijks engels sprekende – stel; Joachim (21) & Lucile (24) uit Marseille waar we de aankomende dagen mee zouden doorbrengen. We betalen de tour aan Silvia, nadat ze uit haar bed gebeld is en we stappen de jeep in om onze kokkin; Delia op te halen, waarna de tour echt gaat beginnen. De aankomende vier – voor ons eigenlijk vijf, omdat we een transfer naar San Pedro hebben bijgeboekt – dagen betekend heel veel prachtige dingen zien, maar ook héél veel in de jeep zitten. Iets wat ons niet helemaal ligt, we zijn erachter gekomen dat we toch liever actief bezig zijn i.p.v. in een vervoersmiddel te zitten. Zelfs Reni is niet altijd meer liever lui dan moe!
De eerste dag stappen we eerst uit op een paar plekken waar we prachtige landschappen aanschouwen. Daarna rijden we door heel veel dorpjes om uiteindelijk te stoppen in een van de dorpjes om te lunchen. Bij de lunchplek gaan we stiekem zonder te betalen naar de WC en lopen we wat rond. Na de lunch rijden we verder naar een spookstadje, het met zout bedekte Morejon meer en komen we uiteindelijk aan in het dorp Quetena, waar we overnachten. We slapen in dorms deze dagen, samen met onze Franse vrienden op de kamer. In alle accomodaties langs de tour zitten veel toeristen die dezelfde tour aan het doen zijn, nooit meer alleen! De kamers zijn vrij simpel, maar het is een prima eerste ervaring, waar we zeker in Chili en Argentinië vaker gebruik van zullen moeten gaan maken (want duur!).
Op dag twee bezoeken we veel meren: Laguna Hedionda, Laguna Kollpa, Laguna Polques, Laguna Verde (groen), Laguna Blanca (wit) en Laguna Colorada (rood). De vreemde kleur van het rode meer wordt veroorzaakt door sediment en de pigmentatie van algen. In de meeste meren zien we prachtige roze flamingo’s en aan de kustrand zien we velen skeletjes liggen. Nu hoor ik je denken: “Waarom zijn flamingo’s eigenlijk roze?”… Nou, dat ga ik je nu vertellen! Flamingo’s zijn van nature wit, maar hun voedsel (algen en kleine kreeftjes) zorgt voor de roze kleur. Dit zijn dezelfde algen die zorgen voor de rode kleur in Laguna Colorada! Leuk hè! Bij Laguna Polques zijn tevens de warmwaterbronnen, waar we uiteindelijk besluiten niet in te gaan. We kregen hier maar 20 minuten de tijd, wat iets te veel gedoe was met omkleden + natte kleren etc. Tijdens de lunch langs de route zien we Viscachas: een knaagdier uit de familie der wolmuizen (Chinchillidae), waartoe onder andere ook de chinchilla behoort. Ze lijken een beetje op forse konijnen met een eekhoorn staart, cute! Naast het spektakel aan meren deze dag zien we ook Sol de Mañana (geisers), de Chalviri zoutvlakte en de Salvador Dalí woestijn. ’s Avonds komen we aan in het dorpje Villa Mar, waar we overnachten. We voelen ons inmiddels uitgezakte, luie dikzakken, waardoor we besluiten de berg (het bergje) die aan het dorp grenst op te lopen.
Dag drie bestaat volledig uit rotsformaties. We mogen vandaag weer het spelletje “Wat zie jij in de berg?” spelen. De gidsen zeggen er al een aantal voor (lame!): een wereldbeker, een kameel, Italië etc. Zelf vinden we nog een paard/draak, die Reni vervolgens temt en voor de rest houden we het bij lekker kinderlijk klimmen en klauteren. Onderweg zien we struisvogels met héél veel baby’s die over de weg heen rennen en lunchen we bij een kudde lama’s, gezellig! In de auto hebben we ondanks de hitte geen airco, waardoor de ramen vaak open gedraaid worden met als gevolg stof overal. Vooral in je neus en keel is niet heel prettig, waardoor we als bandieten met onze sjaals en zonnebrillen op ons hoofd zitten. Na de lunch komen we in een raar soort van verlaten stadje met treinrails waar we een quinoa biertje drinken en in de speeltuin spelen. We overnachten in een zouthotel in Chuvica, waar we ook weer een klein bergje beklimmen en René een cactus knuffelt.
Op dag vier moeten we retevroeg ons bed uit om de zonsopkomst te kunnen zien vanuit Incahuasi eiland op de Uyuni zoutvlakte. We vertrekken als een van de laatsten uit het hostel, waardoor we bij aankomst moeten rennen om nog een paar mooie kiekjes te kunnen maken bovenop het eiland. Met een mega pijnlijke, schrale keel kunnen we uiteindelijk wat foto’s schieten bovenop en lopen we rustig wat rond, waarna we langzaam weer naar beneden gaan. We hupsen wat heen en weer bij de auto met een warm drankje in onze handen (want koud!) en ontbijten met cake (jeeh!)! Na het eiland lopen we een stukje over de iconische hexagon zouttegels en rijden we verder naar een mooie spot waar we een uur los mogen gaan op de welbekende perspectief foto’s. We bezoeken een museumpje en rijden door naar onze eenalaatste stop deze tour: de treinen begraafplaats in Uyuni. Dit was ooit een belangrijk transportknooppunt, dat tonnen mineralen uit de eens winstgevende mijnbouwsector transporteerde. Maar een ineenstorting van de mijnindustrie en het verlies van de kustlijn naar Chili betekende dat er tientallen locomotieven in de barre hooglandwoestijn moesten roesten. Hierna lunchen we voor de laatste keer samen en worden we afgezet bij de agency die onze transfer naar San Pedro de Atacama regelt.
Helaas hadden we deze trip geen leuke gids en niet zo’n goede kok. De gids vertelde bijna niets bij de plekken waar we uitstapten en was niet heel behulpzaam. We hebben 75% van de maaltijden niet heel lekker gevonden, wat ook erg jammer was. We verwachten natuurlijk geen culinaire hoogstandjes, maar ook met simpele ingrediënten zou je iets lekkers moeten kunnen maken… Helaas!
We hebben in Uyuni nog zo’n 3 uur voordat onze jeep richting San Pedro de Atacama vertrekt, waardoor we eerst opzoek gaan naar een kapper voor Reni. Het was tijd voor een knipbeurt en Bolivia is waarschijnlijk een stuk goedkoper dan Chili & Argentinië. We vinden een kapster die er voor €5 euro een stukkie afknipt en een hoognodige wasbeurt geeft – ze wast het zelfs twee keer, zo vies vond ze Reni haar haar. Na de kapper zijn we ergens in een caféetje gaan zitten om tijd te doden. We drinken een biertje, eten wat knoflookbrood en spelen een spelletje. Om vier uur vertrekken we vanaf de agency met de jeep en halen we 3 medereizigers op om vervolgens naar onze slaapplek af te reizen. We komen na een spannend laatste half uurtje in het donker gereden te hebben aan in Villa Mar, waar we (lekker!) avondeten en slapen.
De volgende ochtend rijden we om 05.00u weg en ontbijten we (Ook lekker! Zie je wel dat het niet zo moeilijk is…) om 07.00u bij de warmwaterbronnen die we ook tijdens de tour hebben gezien. Na het ontbijt rijden we door naar de grens, waar we om 09.00u aankomen. Bij de grens moeten we 15 Boliviaantjes per persoon betalen om het land uit te mogen, wat hoogst waarschijnlijk in eigen zak van de douanebeambte wordt gestoken. Na een uurtje bij de grens rijden we in een volgend busje verder richting San Pedro de Atacama, waar we opnieuw in de rij moeten om Chili in te mogen. Hier komen we ook het Nederlandse stel tegen die we in La Paz tijdens de RedCap citytour ontmoetten. Deze grenscontrole duurt iets langer (lees: we staan eerst een uur te wachten tot er überhaupt iets gedaan wordt) en er wordt iets nauwkeuriger gedaan dan we tot dan toe gewend zijn, onze backpacks worden gescand en ze controleren streng op etenswaren die de grens niet over mogen; een meisje uit de groep voor ons houdt de boel op omdat ze een potje honing in haar backpack blijkt te hebben.
