3-5 november 2017
Na een lange tijd Cusco wordt het tijd voor een nieuwe stad; Puno! Dit doen we dit keer niet met de nachtbus, maar gewoon met een bus overdag. We vertrekken om 08.00u en komen rond 14.30u aan in Puno. Puno is een stad in het zuidoosten van Peru, gelegen tussen de oevers van het Titicacameer en de bergen rondom de stad. Er is minder dan drie kilometer vlak land tussen de oevers en de uitlopers, waardoor de groeiende stad zich verder naar de heuvels heeft uitgebreid. Als gevolg daarvan hebben de minder ontwikkelde en armste gebieden van de stad, die hoog op de hellingen liggen, vaak zeer steile straten, die over het algemeen onverhard zijn en niet toegankelijk zijn voor auto’s.
Na een kort ritje met de taxi vanaf de bus terminal moeten we nog een klein stukje lopen richting ons hostel Posada del Qolla. Op de weg hierheen komen we langs Plaza de Armas, waar muziek gespeeld wordt en mensen in klederdracht lopen en dansen. Dit heeft waarschijnlijk wel iets met Puno week te maken! We besluiten door te lopen om onze backpacks te kunnen stallen in onze kamer en daarna opzoek te gaan naar een leuke plek om te eten.
Op internet vindt Reni een vegan eettentje, met goede reviews, waar we naar opzoek gaan. Na een tijdje lopen komen we in een smoezelig straatje aan waar inderdaad het veganistische tokootje zit. Helaas doet het tentje iets minder sfeervol aan dan we gehoopt hadden, waardoor we besluiten terug te lopen en iets anders te zoeken. Dit lukt, we vinden niet ver van ons hostel een sfeervol eettentje met een leuk dagmenu. Na een lekker diner besluiten we huiswaarts te gaan. Reni heeft last van haar oren en heeft een verkoudheid te pakken, dus we besluiten vroeg te gaan slapen in de hoop dat het de volgende dag iets beter zal gaan.
Helaas is dit niet het geval, Reni is ziek. René besluit om alleen op verkenning te gaan en Reni blijft in bed om uit te zieken. René besluit richting de oever te lopen. Onderweg komt hij enorme markten tegen en kleine festiviteiten voor Puno week. Aan de oever aangekomen besluit hij richting de Islas Uros te gaan, deze unieke drijvende eilanden zijn de topattractie van het Titicacameer. Hun uniciteit is te danken aan hun constructie. Ze zijn volledig gemaakt met het drijvende totora-riet dat in het ondiepe water van het meer groeit. De levens van de Uros-mensen zijn met dit riet verweven. Het riet wordt gegeten en gebruikt om onder anderen huizen, boten en souvenirs mee te maken. De eilanden zijn opgebouwd uit vele lagen van de totora, die constant vanaf de bovenkant worden bijgevuld, omdat ze van de bodem wegrotten.
Weer terug in het hostel ligt Reni nog steeds in bed, het gaat nog niet helemaal lekker. Wel is er weer een slag geslagen voor het blog. De volgende dag verlaten we Puno weer om richting de Boliviaanse kant van het Titicacameer te reizen.
