03-06 december 2017
Na weer een lange nachtelijke busrit komen we aan in Buenos Aires. Aangezien we na Buenos Aires een aantal vluchten zullen nemen hier een tussenstandje van het aantal busritten en de tijd die we daarin doorgebracht hebben:
- Aantal bussen tot nu toe: 15
- Aantal uur in bussen: 106 uur
Daarnaast hebben we nog zo’n 71 uur in bussen gezeten voor activiteiten/trekkings.
Maar terug naar Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië. De stad grenst aan het Federale District (Distrito Federal) en ligt aan de kust van de Río de la Plata, 240 km van de Atlantische Oceaan. Buenos Aires is een van Latijns-Amerika’s belangrijkste havens en meest bevolkte steden, evenals het nationale centrum van handel, industrie, politiek, cultuur en technologie. Volgens de overlevering vestigde de Spaanse kolonisator Pedro de Mendoza daar de eerste nederzetting, die hij Nuestra Señora Santa María del Buen Aire noemde (“Onze lieve vrouw St. Maria van de Goede Lucht”). De inwoners van Buenos Aires worden porteños (‘mensen van de haven’) genoemd omdat zoveel van de inwoners van de stad historisch per boot vanuit Europa aankwamen.
We komen aan op een druilerige zondag. Normaal gesproken is er al weinig activiteit op zondag, maar nu is het helemaal uitgestorven. In de busterminal kopen we meteen een metrokaart om ons mee te kunnen verplaatsen in deze grote stad. We lopen naar de metro en gaan richting hostel Portal Del Sur, waar we wederom een dorm hebben geboekt om centen te besparen. Daar aangekomen (08.00u) kunnen we onze spullen in een opslagkamer zetten en kunnen we meteen ontbijten. Na een rustig ontbijt besluiten we een rondje te gaan lopen in de stortregen. Gewapend met onze poncho lopen we stug door, in de hoop dat het een kleine bui is. Helaas blijkt het voorlopig niet te stoppen, waardoor we een caféetje invluchten en daarna snel boodschappen doen om terug te keren naar het hostel.
We relaxen die middag wat in het hostel en René bereid zich mentaal voor op de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop die ’s avonds op het programma staat: Boca Juniors – Arsenal, de nummer 1 tegen de nummer laatste. Reni heeft besloten die avond wat te gaan werken aan het blog. Helaas blijkt dat geen optie te zijn omdat mijndomein.nl geteisterd wordt door DDoS aanvallen, waardoor het blog dagenlang onbereikbaar is. Mèh! Met wat biertjes & chips voor avondeten is ze de avond wel doorgekomen. Gelukkig heeft René een te gekke middag / avond.
In de middag wordt hij verwacht in El Cuartito een bekende en traditionele pizzeria in het centrum. Hier vindt hij ongeveer 60 andere voetbal liefhebbers, waarmee hij onder het genot van bier en pizza kennis maakt. Na een geslaagde warming-up vertrekt men richting Boca waar het imposante “La Bombonera” stadion zicht bevind, welke plaats bied aan 49.000 toeschouwers. Het stadion heet La Bombonera (chocolate box) vanwege de vorm, 3 “normale” steile zijdes en 1 zijde kaarsrecht als een soort flat. Ruim 1,5 uur voor de wedstrijd is het stadion al goed gevuld, terwijl er op het veld nog weinig gebeurd. In tegenstelling tot in Europa doet men de warming-up hier binnen en komen de spelers pas vlak voor de start van de wedstrijd het veld op. Dat is ook het moment dat de fanatieke aanhang “la doce” (betekenis: de twaalfde man) los barst. Vanaf dat moment tot einde wedstrijd (rust uitgezonderd), maken zij er een fantastische sfeer van welke door het hele stadion opgepakt wordt. Ook al is de wedstrijd ruk en wint Boca vrij eenvoudig met 2-0, de passie waarmee men hier het voetbal beleefd en de sfeer in het stadion is indrukwekkend om mee te maken en heeft René nog niet eerder mee gemaakt.
Fietsen is de snelste en meest aangename manier om je te verplaatsen in Buenos Aires. Het is bijna volledig vlak en de stad heeft een vrij nieuw netwerk van fietsstroken die meer dan 130 km beslaan. Wanneer er geen fietspad is, hebben fietsers voorrang op de meest linkse rijstrook (raar!) op eenrichtingswegen, terwijl bussen de rijbaan aan de rechterkant gebruiken. Niet al het verkeer is gewend aan de fietsers, dus het is nog een behoorlijk avontuur! We huren fietsen bij BA bikes en gaan als eerste op weg naar de kleurrijkste en tevens een van de gevaarlijkste wijken van Buenos Aires: La Boca.
We fietsen door moderne wijken naar steeds grauwere wijken, totdat we in het kleurrijke deel(tje) van Boca aankomen. Veel gekleurde huizen met poppen op de gevels, mooie muurschilderingen, koppels die op straat de tango dansen en natuurlijk veel toeristen! We zien een reusachtig bouwwerk van fietsen in de haven en komen erachter dat het een werk van de kunstenaar Ai WeiWei is. Er is een expositie van hem in Fundación PROA, die tot Reni’s grote verdriet op dat moment gesloten is.
Na Boca te hebben verkend (3 straten + een haventje) fietsen we door naar Puerto Madero, een eilandje naast de stad. Het is er een voor de rijken; er staan enorme wolkenkrabbers, grote huizen, sjieke tentjes en dure hotels. We fietsen rond de dokken langs de meest opvallende brug van de stad, de Puente de la Mujer en bezoeken Plaza de Holanda en Ana Frank, een replica van het bronzen beeld dat op het Merwedeplein in de Amsterdamse Rivierenbuurt staat. We fietsen langs de Avenida Int. Hernán M. Giralt en stoppen bij één van de parrilla-stands, waar René geniet van een broodje chorizo en Reni van wat patatjes. Op Puerto Madero vind je ook Reserva Ecológica Costanera Sur, waar je door kan wandelen/joggen/fietsen. Het idee is om een rondje door het reservaat te fietsen, maar helaas is het reservaat op maandag gesloten.
We fietsen door richting Recoleta, waar we gaan wandelen in de stad van de doden. Dat klinkt een beetje raar, maar de necropolis van Recoleta is een van de favoriete toeristische plekken van Buenos Aires. Terwijl je door een doolhof van mausoleums dwaalt zie je enorme bouwwerken met allerlei pracht en praal. Glurend door de kiertjes en raampjes van de huizen van de doden zie je meerdere kisten staan, gewoon boven de grond en zie je trappetjes naar kelders waar waarschijnlijk nog meer kisten staan van de rest van de familie. We lopen – net als iedereen – langs het graf van Eva “Evita” Perón. Toen ze stierf, werd haar lichaam geborgen in Italië, maar na de val van de militaire dictatuur in 1982 werd haar lichaam teruggebracht naar Buenos Aires. Er staan flink wat (rouwende) mensen voor haar graf, wat vrij bizar is om te zien.
Na de stad van de doden fietsen we langs 10-baans wegen en verschillende parkjes door naar Bosques de Palermo (Parque Tres de Febrero), waar we samen met velen skaters en joggers rond het meer cirkelen. Hier drinken we een biertje en delen we papas bravas. Na de papas fietsen we terug naar het centrum voor een biertje bij The Kilkenny. Na de biertjes besluiten we de fietsen in de gang van het hostel te parkeren om de volgende ochtend nog een rondje door Reserva Ecológica Costanera Sur te kunnen fietsen, voordat we de fietsen in moeten leveren. In de avond eten we een burger om de hoek bij Saint Burger en drinken we nog een biertje bij The Clover Pub met een bak (gratis!) zoute popcorn, die we tot onze grote blijdschap vaker krijgen bij de borrel in Argentinië.
Op dinsdag ontbijten we vroeg en stappen we op de fiets voor onze morning work-out. We fietsen van de stad naar het reservaat en komen in een totaal andere omgeving terecht. Behalve een paar wolkenkrabbers, zie en hoor je niks meer van de grote stad. Ook hier zien we joggers en mountainbikers voorbij komen en worden we vergezeld door een enorme horde schoolkinderen die een schoolreisje lijken te hebben. We fietsen ons rondje, turen wat naar de zee en fietsen door naar BA bikes, om onze voertuigen weer in te leveren.
We lopen een stukje en stappen de taxi in richting Boca, om naar museum PROA te gaan. We bezoeken de indrukwekkende expo van Ai WeiWei en lunchen bovenin het museum, met uitzicht op de haven. We lopen terug naar de dichtstbijzijnde metro (een half uur lopen) en worden gewaarschuwd door een lokale vrouw als we een iets te gevaarlijke straat inlopen. Ze adviseert ons de grote avenue te nemen in plaats van de kleinere straten, omdat de kans groot is dat ons op de grote avenue niks gebeurd. We nemen haar advies ter harte en lopen een klein stukje om. We pakken de metro richting Teatro Colón, wat een van de mooiste concertgebouwen ter wereld moet zijn. We besluiten uiteindelijk de tour toch niet te doen en lopen weer naar de metro om richting Plaza de Mayo te gaan. Daar bezoeken we de kathedraal. In de kathedraal zien we, zoals al eerder in andere kerken, iemand biechten. Het gaat alleen ietsjes anders dan we gewend zijn, je ziet namelijk meneer de priester & de persoon die aan het biechten is gewoon zitten. Wij ongelovigen zijn toch elke keer wat onder de indruk van dit bijzondere aanzicht.
Na de zelf georganiseerde citytour gaan we weer terug naar het hostel, waar we een biertje drinken en een spelletje Yahtzee spelen. Reni haalt wat boodschappen om de hoek en komt terug met een hele handige fles met water – tenminste, dat denkt ze. René moet meteen heel hard lachen als ze terugkomt en pas op dat moment ziet Reni wat ze heeft gekocht: spa rood met een handig tuutje (aan de bovenkant) om te schenken… Deze avond eten we soep met soepstengels in het hostel en nestelen we ons op een eigen gecreëerde spot in een van de gemeenschappelijke ruimtes naast onze dormroom voor wat series. Eén van onze biertjes (1 liter bier!) sneuvelt doordat een meisje in het hostel iets te hard te koelkast opentrekt (grrr…), waardoor we het moeten doen met één biertje en bubbeltjeswater met sirooppoeder. We duiken die avond vroeg ons bedje in om de volgende dag fris en fruitig onze eerste vlucht in Zuid Amerika te nemen!
