02 december 2017
Córdoba, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, heeft een rijke geschiedenis van cultuur en intellect. Het is de thuisbasis van de Nationale Universiteit van Córdoba, de oudste universiteit van Argentinië, evenals een aantal monumenten en gebouwen die dateren uit het Spaanse koloniale tijdperk. Vandaag de dag staat Córdoba niet alleen bekend om zijn historische betekenis, maar ook om zijn eigentijdse levendigheid, met een overvloed aan culturele mogelijkheden.
In de busterminal zoeken we een toilet op, om ons op te frissen en gaan we naar het bagagedepot om onze backpacks te stallen. We brengen hier namelijk alleen deze dag door, ’s avonds reizen we met de nachtbus door richting Buenos Aires. Ook zoeken we het loket op van de busorganisatie naar BA, om onze online geboekte tickets uit te printen. Helaas lukt dat laatste niet, waardoor we opzoek moeten naar een copyshop in Córdoba.
We lopen richting het centrum wederom langs afwisselend prachtige koloniale en moderne panden. We zoeken eerst een tentje op voor een kopje koffie/thee en wifi om te bekijken wat we willen doen deze dag. We beginnen in de buurt bij de kathedraal en lopen daarna verder richting Paseo del Buen Pastor. Tussendoor zijn we druk opzoek naar een copyshop, die we gelukkig vrij snel vinden. Paseo del Buen Pastor werd oorspronkelijk gebouwd in 1901 om te dienen als een kapel, klooster en vrouwengevangenis. Het is nu een cultureel centrum, waar alles van livemuziek tot tentoonstellingen van lokale opkomende creatieven te bewonderen is. We bekijken de huidige tentoonstelling van alumni’s en lopen daarna verder richting de wijk Güemes om te lunchen.
Güemes deze hippe wijk in het hart van de stad staat vol met hippe tentjes, waardoor het een ideaal gebied is om een hapje en een drankje te nuttigen. We eten bij Brunchería, een hip tentje met blauwe muren en gele stoelen. Het is de eerste keer dat we via de Lonely Planet een lunchplek uitzoeken, wat niet tegenvalt! Reni eet een lekkere veggieburger en René geniet van een tosti.
Na de heerlijke lunch lopen we richting Paseo de las Artes, waar Museo Emilio Caraffa (MEC) is. Een museum met moderne kunst, precies wat Reni leuk vindt! Er zijn verschillende tentoonstellingen te zien, waaronder “VI Salon Escultura Patio Olmos” die ons erg aansprak. Sinds 2009 wordt er met deze tentoonstelling een platform geboden aan opkomende jonge beeldend kunstenaars.
Na ons portie cultuur was het tijd voor wat natuur, dus we zijn gaan wandelen door Parque Sarmiento.
Dit is het grootste openbare park van Córdoba, met onder anderen een groot buitenzwembad, een stadsdierentuin, een rozentuin, een eendenmeer, een amfitheater en een heus pretpark (voor kinderen). We baalden lichtelijk dat onze zwempakken niet in onze rugtas zaten, dus zijn na een klein rondje park richting een terrasje gelopen waar we ons verdriet konden verdrinken.
Na een drankje zijn we doorgelopen richting Museo Histórico de la Universidad Nacional de Córdoba. We ontvangen een flinke dosis geschiedenis in het jezuïetenblok, waar we een rondleiding krijgen door de universiteit van Córdoba en de bijbehorende kerk. Het jezuïetenblok was ooit het hoofdkwartier van de Jezuïeten Provincie in een enorm district met het zuiden van Brazilië en Bolivia, Uruguay, Paraguay, Argentinië en centraal Chili. De internationale reputatie van het jezuïetenblok is gebaseerd op de continuïteit van de historisch architecturale en artistieke waarden van het ensemble, als ook van hun educatieve nalatenschap. Het jezuïetenblok is een UNESCO-werelderfgoed sinds 2000, wat bestaat uit een centraal complex met de universiteit van Córdoba, evenals Estancias in verschillende steden in de provincie Córdoba. Het complex in het centrum van Córdoba is een gebouw in Spaanse stijl en bevat niet alleen de universiteit, maar ook een kerk, een middelbare school en residenties. Er is ook een collectie oude boeken (de eerste gedrukte boeken in de wereld) en een collectie oude kaarten te zien, waar je goed de grenslijnen op ziet verschuiven.
We hebben nog een paar uur tot we onze backpacks op moeten halen bij het bagagedepot, waardoor we besluiten dichtbij de busterminal een plekje te zoeken waar we nog iets kunnen drinken, wellicht eten en internetten om nog wat series offline te zetten voor in de bus. Hoe verder we van het centrum weglopen hoeveel minder tentjes we tegenkomen die voldoen aan bovenstaande eisen. Uiteindelijk vinden we een vuig tentje langs de weg waar we wat kunnen drinken en wifi hebben, vlakbij de busterminal. We leggen ons erbij neer dat het niet veel beter dan dit gaat worden en strijken onze bips neer op hoge krukken langs een vrij drukke (auto)weg.
René is bang dat het bagagedepot eerder dichtgaat en we een nacht moeten blijven om onze backpacks op te halen, waardoor we ruim op tijd – rond half negen – richting busterminal lopen. We halen onze tassen op en zitten de rest van de avond (tot 22.30u) in een tentje die eruit ziet als een Amerikaanse diner, in de busterminal. We drinken nog wat, René eet een kleine pizza en Reni geniet van een kommetje patatten.
