11-12 december 2017
Op maandag 11 december komen we met het vliegtuig aan in El Calafate, maar reizen vanuit daar vrijwel meteen door naar El Chaltén voor een hike naar de FitzRoy.
Bij aankomst in El Calafate pakken we een shuttlebusje naar de busterminal, waar we een bus boeken richting El Chaltén om 13.00u. We hebben nog zo’n 2,5 uur om een tour naar de Petito Moreno gletsjer te boeken, alvast een hostel in El Calafate te boeken – dit is nodig voor het boeken van een tour en naar de supermarkt te gaan voor een lunchpakketje voor in de bus richting El Chaltén. We redden alles gelukkig net op tijd en hebben een mega dure, maar mega gave tour geboekt naar de Perito Moreno gletsjer. We gaan de gletsjer niet alleen vanaf het vaste land bewonderen, maar ook vanaf de boot en doen daarna een minitrekking over de gletsjer, met crampons (stijgijzers) aan! Get your cramp on!
De busreis naar El Chaltén duurt 3 uurtjes, waarin er weer wat tijd is om te schrijven voor het blog. Eenmaal aangekomen krijgen we eerst een uitleg over het gebied van meneer de boswachter, waarna we afgezet worden bij de busterminal. El Chaltén is echt een ieniemienie dorpje, wat eigenlijk alleen door wandelaars aangedaan wordt. Het weer is flink winderig, volledig bewolkt & nat, maar meneer de boswachter vertelde ons dat het de volgende dag hoogst waarschijnlijk mooi weer zou worden. In Patagonië kan het weer elke minuut omslaan, waardoor je in één dag aan alle vier de seizoenen kan worden blootgesteld. Hierdoor zou je hike zomaar een stuk zwaarder kunnen worden…!
El Chaltén is genoemd naar de Tehuelche-naam van Cerro FitzRoy, wat ‘piek van vuur’ of ‘rokende berg’ betekent – een toepasselijke beschrijving van de met wolken omhulde top. Perito Moreno en Carlos Moyano noemden het later naar de kapitein FitzRoy van de Beagle, die in 1834 de expeditie van Darwin over de Río Santa Cruz voerde, binnen 50 km van de cordillera.
Het kleurrijke dorp El Chaltén kijkt uit op de prachtige noordelijke sector van Parque Nacional Los Glaciares. De locatie van El Chaltén, aan het begin van de trail naar de berg FitzRoy, stelt je in staat te verblijven in het comfort van een hostel, goed te kunnen eten in een van de vele restaurants en overdag heerlijke dagwandelingen te maken. Elke zomer komen er duizenden trekkers naar dit dorp om de omgeving te verkennen. Opgericht in 1985 – wat vrij snel gegaan is om Chili te verslaan in de claim op land – is El Chaltén nog steeds een grensdorp. Een ongebruikelijk dorpje, met constante bouw, hippie-achtige tokootjes en roedels zwerfhonden.
We gaan na ingecheckt te hebben bij Hosteria Los Ñires eerst naar de supermarkt om lunch in te slaan voor tijdens de hike de volgende dag en eten daarna een hapje bij een pizzeria om de hoek. We blijken niet genoeg geld bij ons te hebben om te betalen, waardoor René teruggaat naar het hostel om meer geld te halen (uit Reni haar portemonnee). We hebben überhaupt niet heel veel pesootjes meer en in dit kleine dorp is er geen mogelijkheid om te pinnen… Gelukkig hebben we genoeg om het eten te betalen en hebben we altijd nog wat dollars achter de hand voor dit soort situaties.
We doen nog een poging de W-trek te boeken via het trage internet in het hostel en komen er tot onze grote verbazing achter dat de boot (Navimag ferry) die we graag tussen Puerto Natales en Puerto Montt wilden nemen veel duurder is geworden doordat er een kleinere boot is ingezet. We besluiten flink balend van de situatie deze boottocht toch niet te doen. Hierdoor worden de plannen die we voor de W-trek in Torres del Paine hadden bedacht ook anders, we hebben namelijk meer tijd. We hebben een beetje moeite om ons over deze verandering van plannen heen te zetten, maar gaan toch verder met het zoeken naar een nieuwe planning voor de W-trek. Gelukkig hadden we nog geen overnachtingen geboekt… Het internet is zo traag dat het boeken überhaupt niet lukt, dus we besluiten dit later op te pakken.
De volgende dag staan we vroeg op, ontbijten en beleggen broodjes voor in de middag tijdens de hike. Onze backpacks zetten we in een kamer speciaal gereserveerd voor de opslag van bagage, want we nemen ’s avonds om 18.00u de bus terug richting El Calafate. Maar eerst gaan we vandaag richting de berg FitzRoy lopen! De hike zou zo’n 8 uur duren, waardoor we ook om 8 uur ’s ochtends moeten vertrekken om de bus ’s avonds te kunnen pakken.
De berg FitzRoy is een indrukwekkende berg op zichzelf. In tegenstelling tot andere omringende toppen, herinnerd zijn buitenaardse uiterlijk ons eraan dat dit een van de moeilijkste pieken op aarde is om te beklimmen. Hij werd voor het eerst beklommen in 1952 door de Franse alpinisten Lionel Terray en Guido Magnone, werd later als inspiratie gebruikt voor het logo van het kledingmerk Patagonia en daarna voor de beklimming en film van Yvon Chouinard in 1968. Als je de berg ziet, is het gemakkelijk te begrijpen waarom FitzRoy de reputatie heeft “ultiem” te zijn: ondanks een gemiddelde hoogte (3405 m, minder dan de helft van de top van de Himalaya), zijn de imposante, gepolijste granieten muren technisch moeilijk te beklimmen. Het Patagonische weer is daarbij ook nog eens zeer verraderlijk en helpt daardoor niet mee tijdens een beklimming. Gelukkig gaan wij hem alleen bekijken en niet beklimmen 🙂
De 22 km lange wandeling “Laguna de los Tres” begint in El Chalten, aan het einde van de Avenida San Martín, de hoofdstraat in de stad. Vanaf daar gaat de tocht ongeveer 1,5 km verder naar Mirador Rio de las Vueltas. Het pad is aanvankelijk vrij steil door bossen met inheemse boomsoorten ñirre en lenga, evenals geelbloemige calafate struiken. Hoe meer we richting top komen, hoe meer prachtige uitzichten ons voorgeschoteld worden. Al snel hebben we een adembenemend uitzicht op de rivierbedding van de Río de las Vueltas en even later zien we de eerste glimp van de berg FitzRoy, die boven de rest van het landschap uittorent.
De middelste gedeelte van de hike gaat door een glooiend landschap met tussendoor uitzicht op de gletsjer Piedras Blancas en berg FitzRoy. We hadden laguna Capri kunnen zien, maar daarvoor hebben we op een gegeven moment een verkeerd paadje gekozen…
Het laatste stuk van de hike gaat langs een tweede camping via een steile, scherpe klim over los puin/ Het is de laatste hindernis voordat we de indrukwekkende granieten pieken kunnen bewonderen. We hebben mazzel met het weer; een strakblauwe lucht. Het gebeurd nogal vaak dat de FitzRoy zich in de wolken verbergt en je hem dus niet te zien krijgt. De afgelopen dagen was het weer niet al te best en was de FitzRoy dus ook niet te zien. Hip-Hip Hurray for us!
Voordat we aan de hike begonnen hadden we gehoopt hem snel te lopen, waardoor er nog tijd zou zijn om via een andere weg terug te lopen. Dit is gelukt (win!), dus we lopen via laguna Madre y Hija (Moeder en Dochter) met uitzicht op de bekende berg Torres terug richting El Chaltén. We komen om 16.45u aan bij het hostel na een vrij pittig wandelingetje (± 9 uur)! In het hostel vragen we of we in de bagagekamer mogen douchen, wat tot onze grote vreugde mag! We krijgen er zelfs een schone handdoek en zeepjes bij 😀 Hierdoor kunnen we schoon en wel riekend de bus in, wat niet alleen fijn is voor ons, maar ook zeker voor onze medepassagiers! Na een snelle douche en wat boodschappen (lees: overwinningsbiertjes) stappen we moe, maar voldaan de bus in op naar ons volgende avontuur.
