13-16 januari 2018
Dit eens zo slaperige dorp is de afgelopen jaren wat meer gaan leven, grotendeels dankzij de bloeiende Colchagua Valley wijnindustrie, die veel van Chili’s bekroonde rode wijnen produceert. Het centrale plein wordt omringd door een mix van moderne en traditionele architectuur, waaronder het stadhuis, het Colchagua Museum en het Grand Hotel Santa Cruz Plaza. De kerk staat nog steeds op het centrale plein, hoewel het 19e-eeuwse gebouw de aardbeving van 2010 niet heeft overleefd; het is sindsdien volledig gerenoveerd en opnieuw opgebouwd. De Colchagua vallei is één van de valleien met de meeste internationale prestige in het land. Verschillende wijngaarden sieren deze vallei en bieden rondleidingen en proeverijen.
We komen om half drie aan in het centrum van Santa Cruz en lopen richting ons hostel Casa Suiza. Bij aankomst worden we verwelkomd door Moritz, de jonge Zwitserse eigenaar van Casa Suiza. Hij is net twee maanden open en verteld ons later dat hij in 2016 in Canada en Chili heeft gefietst, waarvan allerlei prachtige foto’s door het hostel heen hangen. We worden meteen aan informatie geholpen over wijntours en fietsroutes en kunnen ook een fiets bij hem huren. We besluiten eerst het dorp in te lopen en de volgende dag pas te gaan fietsen. We halen wat broodjes in de supermarkt, hebben een kleine picknick op het groene Plaza de Armas en worden achtervolgd door een schattige, zwarte viervoeter die blijkbaar ook honger heeft. Nadat onze buikjes gevuld zijn lopen we verder, opzoek naar een pub, maar komen erachter dat die niet meer bestaat. Wel vinden we bar UnoSieteNueve, waar we – op een volledig verlaten terras – een biertje drinken. Na dit biertje besluiten we naar de supermarkt te gaan en daar wat drankjes en eten te scoren, om in het hostel te nuttigen. Een stuk goedkoper en waarschijnlijk nog wat gezelliger ook!
We eten salade, waarvoor bietjes gekookt moeten worden, dus dat zetten we bij aankomst in het hostel meteen op. In de tuin zitten vier andere gasten samen met Moritz gezellig te eten en drinken en wij nemen iets verder in de tuin plaats in de schommelstoel. Door de voorbereiding voor Reni haar salade eten we vrij laat en schuiven we aan bij de rest; een Duits stel op vakantie, twee Italiaanse collega’s op werkbezoek & Moritz. Het wordt een erg gezellige avond met veel geschreeuw van één van de Italianen, de rest die hem een beetje uit zit te lokken en lachen, Scooter die uit de luidspreker schalt en de Escudo’s en wijn die rijkelijk vloeien.
De volgende dag stappen we na een rustige ochtend op de fiets voor een tour door Apalta, een deel van de Colchagua vallei, waar we door de wijngaarden heen fietsen en er eentje uitkiezen om een tour en proeverij te doen. We fietsen eerst naar de laatste wijngaard op de route; Neyen, maar die blijkt niet heel uitnodigend te zijn om een tour te doen. Hierdoor besluiten we terug te fietsen en het te proberen bij Las Niñas. Helaas, die blijkt gesloten te zijn op zondag. De volgende in het rijtje is ietsjes terug; Viña Montes. Gelukkig is die wel open en vallen onze monden open als we de wijngaard in fietsen. Het is hier prachtig! We besluiten hier een tour + proeverij te doen en dat valt niet tegen! De tour begint met een ritje op een koets door de wijngaard heen met Mariángel, onze gids, die ondertussen verteld over de historie en de huidige productiemethodes van de wijngaard.
Viña Montes is een grote, moderne wijnmakerij met een prachtig restaurant midden in de wijngaard. Binnen is alles ingericht volgens feng shui en wordt er gebruik gemaakt van Gregoriaanse gezangen om hun beste wijnen op een andere manier te laten rijpen. Viña Montes begon in 1987, maar vestigde zich pas in 1990 op deze locatie, waar er alleen in de zomermaanden gewaterd wordt en de druiven de rest van het jaar hun water uit de lucht halen.
Na de tour mogen we wijntjes proeven. Het Duitse koppel waarmee we de tour deden haakt af, waardoor we doorgaan naar de proeverij met twee Amerikaanse dames. We proeven één witte wijn en drie rode en er worden veel vragen gesteld door één van de Amerikaanse dames, die een wijn-onderwijzer blijkt te zijn. De laatste wijn die we proeven komt uit een fles van $130 dollar, wat wel tof is om te mogen drinken! Alle wijnen worden goed omschreven, we krijgen ondertussen les van de Amerikaanse dame, wat het een hele leuke ervaring en er een soort double-guided tour van maakt. Na afloop kiezen we twee flessen uit om mee te nemen; een Sauvignon Blanc van de Montes Limited Selection (die we hebben geproefd) en een rode Cabernet Sauvignon genaamd Montes Twins – vooral omdat Reni het label mooi vindt.
We rijden terug naar het hostel langs de bijenkasten die even snel op de foto genomen worden. Terug in Casa Suiza spelen we een potje pesten onder het genot van de zojuist veroverde Sauvignon Blanc en worden we ’s avonds verzorgd door de twee Italianen; we eten echte Italiaanse pasta! De Italianen zijn deze avond een beetje mak, omdat ze na de lange – dronken – avond van gister vanochtend om zes uur weer op moesten staan om aan het werk te gaan. We zitten de rest van de avond nog gezellig met een Frans koppel, een Nederlander, een Amerikaan, een Duitse vriend van Moritz en Moritz zelf.
Op maandag slapen we uit en mogen we om half twaalf nog ontbijten (win!). Overdag gaat René naar Museo Colchagua, wat in 1995 werd geopend en behoort tot de “Foundation Cardoen”; een fonds zonder winstoogmerk. Het is gecreëerd door Carlos Cardoen Cornejo, met als doel onderzoek naar en behoud, conservering en verspreiding van het Chileense cultureel erfgoed. Een wandeling door dit museum is tegelijkertijd een reis terug naar de oorsprong van Chili. De reis begint met fossielen en eindigt bij de capsule waarmee de 33 mijnwerkers na 2 maanden zijn gered na de instorting van de mijn in 2010. Omdat dit museum meer iets is voor René, blijft Reni thuis om één van haar favoriete hobby’s uit te oefenen; lanterfanten!
We worden uitgenodigd door Moritz om ’s avonds te barbecuen, wat we natuurlijk niet afslaan. Ook heeft René bericht van de Nederlandse ambassade; zijn nieuwe paspoort is aangekomen! Hierdoor kunnen we een nieuwe vlucht naar Lima en Iquitos boeken (met zijn nieuwe paspoortnummer) en boeken we meteen een paar overnachtingen voor Santiago, waar we morgen heen zullen gaan. Moritz en zijn vriend bereiden de barbecue voor, waar we later met zijn allen van mogen genieten. Het wordt weer een hele gezellige avond met alle gasten van Casa Suiza.
Op dinsdag pakken we onze spullen weer in en genieten we van ons laatste ontbijtje in Santa Cruz. Om elf uur vertrekken we naar de terminal, waar we de tickets laten printen die we online hebben geboekt en wachten we tot de bus er is. Om half twaalf – de tijd dat de bus zou moeten vertrekken – worden we door de meneer die onze tickets heeft geprint opgepikt om vervolgens naar een halte langs de weg te rennen, omdat de bus blijkbaar niet de terminal inrijdt. Gelukkig zijn we op tijd en kunnen we een paar uurtjes chillen in de bus 😉
