03-10 januari 2018
We komen rond half tien ’s ochtends aan in Chili’s hoofdstad; Santiago. Santiago is een prachtige stad om te verkennen en je kan er op verschillende plekken van een prachtig uitzicht over de de stad genieten. De hoofdstad van Chili is uitgegroeid tot een opkomende toeristische bestemming en is een prima opstapplaats voor reizen over het hele land én om een vlucht te pakken naar het volgende land.
Maar het eerste wat wij willen is naar de Nederlandse ambassade. We hebben voor 4 nachten een Luxurious Loft geboekt via Airbnb en hebben geregeld dat we onze spullen alvast achter kunnen laten, voordat we om 13.00u écht onze intrek kunnen nemen. Vanaf de busterminal regelen we een metrokaart en gaan we met de metro naar het appartement. We droppen onze spullen en gaan meteen verder richting Nederlandse ambassade. Daar aangekomen worden we niet verder gelaten, omdat we geen afspraak hebben. Ook lijken we te begrijpen van de – wederom niet Engels sprekende – receptiemevrouw dat de ambassademedewerker nog op vakantie is. Ze verzoekt ons via de website een afspraak te maken. De eerstvolgende afspraak mogelijkheid hebben we al eerder gevonden en is ergens eind januari, dus we hopen toch echt iets eerder al reactie te hebben op onze mail.
Dus! Daar staan we dan. We zitten vast in Santiago, tot er een nieuw paspoort of noodpaspoort is. Maar waarschijnlijk kan die laatste ons alleen naar Nederland brengen en dat is natuurlijk heel erg leuk, maar we willen eigenlijk ook nog wel eventjes verder reizen! De planning was om op zondag 7 januari een vlucht te nemen naar Lima, Peru. Dit ticket is ook al geboekt, maar staat nu op losse schroeven. René is behoorlijk pissig en we gaan direct weer opzoek naar een plek waar we kunnen bellen met de Nederlandse ambassade. We vinden uiteindelijk een koffietentje om de hoek waar we de telefoon mogen gebruiken en René krijgt van de Nederlandse ambassade wederom te horen dat hij moet wachten op een reactie op de mail die we hebben gestuurd. Het enige wat we alvast kunnen doen is een aantal documenten in orde maken, zodat we meteen alles in kunnen leveren als we wel naar de ambassade mogen komen. Er moeten pasfoto’s gemaakt worden voor het nieuwe paspoort en er moeten een aantal formulieren ingevuld en geprint worden.
Vanuit de ambassade lopen we richting het hoogste gebouw in Zuid-Amerika; de Costanera. Dit is een wolkenkrabber in een enorme shoppingmall. Zes verdiepingen met modewinkels, warenhuizen en restaurants en vele internationale namen zoals Zara, H&M en Topshop. Nadat je hier naar hartenlust hebt gewinkeld, kun je de lift naar de bovenste verdieping nemen, waar je op 300 meter hoogte een prachtig uitzicht over Santiago hebt met het Andesgebergte op de achtergrond. Reni heeft een nieuwe spijkerbroek en wandellegging nodig, dus wij gaan eerst even shoppen. Het is best fijn om even binnen rond te lopen, want het is hier een stuk koeler dan buiten. Buiten is het namelijk ongeveer 30º graden en dat zijn we toch nog niet helemaal gewend. Na 10 winkels te hebben gehad slagen we er eindelijk in een broek én legging te vinden die niet te klein valt (minivrouwtjes hier!) en zijn we ook wel klaar met het shoppen. We kopen nog oordopjes en gaan daarna wat eten op de verdieping die daarvoor bestemd is. We komen terecht in een fastfood walhalla, gigantisch. Alle fastfoodketens die je kan bedenken zitten hier allemaal naast elkaar en dan nog 100 ketens erbij waar wij nog nooit van gehoord hebben, keuzestress! Reni kiest uiteindelijk voor een soort wok to walk en René voor de BurgerKing. Na onze super gezonde lunch gaan we opzoek naar de ingang voor de Costanera Skylounge. Die vinden we en we komen erachter dat het ritje naar de bovenste verdieping ons €20 euro per persoon kost, wat we toch net iets te duur vinden voor 5 minuutjes mooi uitzicht! We gaan terug richting het appartement en halen wat boodschappen bij de grote supermarkt om de hoek. Thuis ploffen we neer op de bank en kijken wat Netflix, koken lekker en blijven ’s avonds ook lekker ‘thuis’. Deze grap gaat ons al heel wat extra centjes kosten, dus proberen we wat meer budget te eten en drinken om wat geld te besparen. Online hebben we gelezen dat de aanvraag van een nieuw paspoort een maand kan duren, dus we zitten voorlopig nog wel even in het dure Chili.
4 januari
De volgende dag doen we rustig aan. We starten langzaam op, ontbijten lekker, kijken wat Netflix, lunchen wat en besluiten in de middag onze was te gaan doen. We zitten in zo’n enorm appartementencomplex met onder anderen een zwembad, een fitnessruimte én een was- en droogruimte (chill!). Bewapend met behoorlijk wat was en 2 was- en droogmuntjes gaan we naar de wasruimte. We hebben even daarvoor al gekeken waar het is en we hebben een machine gevonden die nog wat wasmiddel erin had zitten, waardoor we niet een heel nieuw pak met wasmiddel hoeven te kopen (win!). Alle was die we verzameld hebben past erin en met enige hulp krijgen we de machine ook aan de praat. Het wasprogramma zou na een half uur klaar moeten zijn. Na een half uurtje keren we terug en is alles inderdaad lekker schoon. Het droogprogramma duurt een uurtje, waardoor we nog wat tijd hebben om wat filmpjes over Santiago te bekijken. Ondertussen bekijken we ook via internet waar we de documenten voor de ambassade kunnen printen en waar we pasfoto’s kunnen laten maken. Nadat we de was hebben opgehaald en opgevouwen gaan we snel richting de pasfoto winkel, omdat hij bijna sluit en zoeken we daarna een plek waar we kunnen printen, wat allebei lukt. De pasfoto’s zijn alleen niet helemaal zoals ze zouden moeten zijn, maar we hebben in ieder geval iets.
5 januari
Op vrijdag lopen we een rondje langs een aantal highlights die René heeft opgeslagen op de offline kaart van maps.me. Dit is ook het halve rondje van de Free Walking Tour, maar we besluiten de tour zelf te doen omdat we gisteren al veel informatie hebben gekregen via filmpjes op YouTube. René is een fantastische gids en loodst ons zonder problemen langs een aantal mooie bezienswaardigheden. We eindigen de tour met een rondje over Cerro Santa Lucia, een berg(je) vlakbij ons appartement. Op de overblijfselen van een oud kasteel op de top hebben we voor het eerst een mooie uitkijk over Santiago. Na het prachtige uitzicht lopen we terug naar het appartement en belt René via de app DingTone nogmaals met de NL’se ambassade. Nog een stuk bozer dan de laatste keer probeert hij antwoorden te krijgen, maar die krijgt hij toch niet helemaal. Het enige antwoord is wederom dat we moeten wachten op een reactie op de mail die we hebben gestuurd en krijgen een emailadres waar we een klacht naartoe kunnen sturen.
6 januari
Zaterdag werkt Reni wat verder aan het blog, want ze loopt behoorlijk achter met schrijven. René neemt in de middag een duik in het zwembad en aan het einde van de middag gaan we eropuit om een beetje weekend te vieren. We lopen naar Barrio Lastarria, een prachtige wijk in Europese stijl en de thuisbasis van enkele van de beste winkels en restaurants van de stad en een actieve straatmarkt. We drinken een paar cocktails met een leuk straatbandje op de achtergrond en eten verderop wat patatjes en brood met hummus. Beiden een mega groot bord vol, waardoor we besluiten de hummus mee te nemen naar huis.
7 januari
Vandaag zouden we eigenlijk vliegen naar Lima, maar het is inmiddels wel duidelijk dat deze vlucht niet doorgaat voor ons. Dit betekend dat we een nieuw onderkomen hebben moeten zoeken en gelukkig ook gevonden hebben aan de overkant van de straat. We lopen om 11.00u het Airbnb appartement uit en zetten onze spullen totdat we kunnen inchecken neer bij de conciërge van ons nieuwe pand. Op zondag is het tot nu toe altijd uitgestorven geweest op straat, maar we besluiten er toch op uit te gaan. We lopen richting Museo Nacional de Bellas Artes en Museo de Arte Contemporáneo. Volgens hun websites zijn ze beiden op zondag geopend en is bij beiden de toegang gratis. Het Chileense Nationale Museum voor Schone Kunsten ligt in Parque Forestal, is gevestigd in een van de mooiste gebouwen van de stad daterend uit 1910. In ditzelfde gebouw bevind zich de toegang tot het Santiago Museum of Contemporary Art. Dit museum, dat bijna 3.000 stukken telt in zijn permanente collectie, is samengesteld door de kunstfaculteit van de Universiteit van Chili en heeft zowel nationale als internationale kunstwerken in zijn collectie. Na wat mooie werken te hebben aanschouwd lopen we verder richting een kasteel wat René ook opgeslagen heeft in maps.me. We lopen een wijk in wat duidelijk heel levendig moet zijn doordeweeks, maar nu totaal verlaten is omdat alle winkeltjes gesloten zijn. We besluiten terug te lopen naar het appartement, omdat het toch niet helemaal fijn en veilig voelt. We checken in en installeren ons in ons nieuwe onderkomen; Departamento Doña Lucia. Een iets kleiner appartement dan we hiervoor hadden, maar een prima plek om een paar dagen te verblijven. We lunchen, doen boodschappen en eten ’s avonds weer één van onze twee specialiteiten; pasta pesto. Onze andere specialiteit is een éénpansgerecht met rijst, blokjes wortel, blokjes vegaburger en zelfgemaakte jus – klinkt een beetje raar, maar is echt lekker!
8 januari
Op maandag willen we eigenlijk naar Fantasilandia, een pretpark in een park in Santiago, maar zien op de website dat de kaartjes uitverkocht zijn. Hierdoor besluiten we onze allereerste escaperoom in het buitenland te gaan doen bij 60 No More Escaperoom. Tevens de allereerste keer dat we er een met z’n tweeën doen…als dat maar goed gaat! We boeken de kamer om 16.00u en relaxen voor die tijd wat in het appartement. We vertrekken om 14.00u te voet richting de escaperoom en doen het tweede deel van de zelfgefabriceerde citytour onder leiding van de fantastische gids René Nannes. We lopen door Patio Bellavista, een bruisende toeristenplek in het hart van het nachtleven van Chili en gevuld met trendy restaurants en allerlei winkeltjes. Ook lopen we langs het huis van de excentrieke, Nobelprijs winnende, Chileense dichter Pablo Neruda, wat omgetoverd is tot museum. Je kunt er doorheen lopen, zien waar hij zijn inspiratie vandaan heeft gehaald en zijn eigenaardigheden ontdekken.
We komen uiteindelijk een half uur te vroeg aan bij de escaperoom, wat gelukkig geen probleem is. De escaperoom heet “The Curse of the Black Diamond” en heeft een piratenthema. We krijgen te horen dat de kamer nog niet helemaal vertaald is naar het Engels en komen er uiteindelijk achter dat de kamer helemaal nog niet vertaald is naar het Engels. Gelukkig kunnen we onbeperkt vragen wat alles betekend. Iets eerder dan gepland mogen we beginnen en worden we geblinddoekt apart van elkaar de kamer in begeleid. Spannend! René en ik staan uiteindelijk allebei in een andere kamer aan de muur vastgeketend als het spel begint. Een uur later redden we het nét niet om de laatste opdracht op tijd af te ronden, we hadden nog 15 seconden nodig gehad om te ontsnappen. Maar dat mag de pret niet drukken, want het was een hele leuke escaperoom! Vol adrenaline lopen we terug naar huis en praten we nog wat na over alle raadsels die we tegen zijn gekomen in de escaperoom. Stiekem hopen we reactie te hebben van de NL’se ambassade en gelukkig worden onze gebeden verhoord; we hebben reactie! De volgende dag kunnen we om 14.00u langskomen met alle benodigde documenten om een nieuw paspoort aan te vragen. Ciska verteld tevens in de mail dat een spoedprocedure voor het aanvragen van een nieuw paspoort maar 5 werkdagen in beslag neemt, wat véél sneller is dan we dachten. Er staan ook 2 adressen in waar je officiële pasfoto’s kunt laten maken, dus dat besluiten we ook de volgende dag opnieuw te doen.
9 januari
We ontbijten, Reni werkt wat aan het blog verder en René besluit op het laatste moment nog even naar de kapper te gaan. Om 13:10u moeten we vertrekken richting de ambassade en René is net op tijd weer terug. Onderweg laten we eerst nieuwe pasfoto’s maken. Het adres wat we hebben gekregen van de ambassade zit in een soort shoppingmall met een flink aantal growshops erin en ook een piercingwinkel. Reni mist twee balletjes van haar piercing in haar oor, dus besluit daar nieuwe te halen en René laat ondertussen nieuwe foto’s schieten. Met nieuwe foto’s en een nieuwe piercing rennen we terug naar de metro om 2 haltes verder weer uit te stappen voor de ambassade. Een paar minuten te laat komen we aan en worden we naar de 13de verdieping verwezen, waar we Ciska ontmoeten. De ambassade ruikt net als het stadskantoor in Nederland, wat een rare gewaarwording is. Ciska helpt ons vriendelijk, we vullen wat laatste documenten in, er worden nog wat documenten gekopieerd en we mogen even €180 euro in Chileense pesootjes aftikken, handje contantje. Maarrr, dan hebben we wel uiterlijk volgende week woensdag 17 januari een nieuw paspoort in handen! We bedanken Ciska en stappen opgelucht naar buiten.
We zijn weer in de buurt van het Costanera Center, waardoor we besluiten om terug te gaan voor een sneldrogende handdoek, die we de vorige keer hebben gezien. Reni heeft haar handdoek namelijk laten hangen tijdens de Condor Trek. Helaas is het exemplaar wat ze had gezien er niet meer in de juiste kleurencombinatie en gaan we nog een paar winkels in om voor een nieuwe tas voor René te kijken, maar helaas slagen we ook daar niet in. We lopen door naar de plek waar we Reni haar piercing hebben gekocht, omdat die toch niet de goede maat blijkt te hebben en eten tussendoor een broodje bij de Subway. Als we nu wél de juiste maat piercing scoren, lopen we verder naar Cerro San Cristóbal. Deze berg midden in de stad biedt onbetwist het beste uitzicht over Santiago. De berg kan je te voet beklimmen of je kunt betalen om met de Teleférico of de Funicular omhoog of omlaag te gaan. Helaas is die laatste gesloten vanwege onderhoud, maar kunnen we wel met de Teleférico omhoog. Boven op de heuvel aanschouwen we La Virgen en haar heiligdom, die over de stad uitkijkt en schieten we natuurlijk nog wat mooie plaatjes van het uitzicht. We lopen naar beneden, vanwaar we uiteindelijk via Bellavista weer naar huis lopen.
10 januari
Vandaag is de dag dat we uitchecken en Santiago – zonder paspoort – verlaten! We hebben besloten om niet in Santiago te blijven, omdat we daar al een tijdje zitten en we zin hebben in iets anders. We nemen de bus om 10.30u richting Pichilemu! Een surfersparadijs waar wij hopelijk na een paar lesjes op een surfboard kunnen blijven staan.
