24-26 februari 2018
Met zonsondergang komen we uiteindelijk na een lange dag in auto’s, 4WD’s en bussen aan in Minca. Dit is een rustig klein dorpje aan de voet van de bergen van de Sierra Nevada de Santa Marta, op slechts een half uur van Santa Marta, dat de laatste jaren enorm populair is geworden bij reizigers.
We hebben van te voren gekeken naar hostels en lopen in die richting om te kijken of er nog plek voor ons drieën is. We proberen er één die helaas vol blijkt te zijn, waarna we doorlopen naar Hostal Ecopoint. Hier is plek, waarna we snel onze intrek nemen en opzoek gaan naar een plek voor een avondmaal. We komen terecht bij The Lazy Cat, waar we een enorm lekkere burger eten en we alledrie wat Netflix afleveringen binnen proberen te harken.
Terug bij het hostel drinken we nog een drankje en vallen we eigenlijk alledrie een beetje om. Er is een feestje gaande in het hostel, waardoor er veel enthousiast dansende mensen zijn, maar ook dit wekt bij ons geen energie op. Het wekt eerder meer slaap en een beetje irritatie op, tijd voor bed dus!
De volgende dag gaan we een flink rondje lopen samen met Vicky. Reni houdt via de app Wikiloc de route bij die ons eerst langs Pozo Azul zal leiden. Na de afdaling naar Pozo Azul te hebben gedaan blijkt dit een populaire plek te zijn om te zwemmen en heel veel selfies te maken voor de mini waterval. Niet echt een plek waar je heel lang wilt blijven dus. Weer boven aangekomen drinken we een koffietje bij een lieve mevrouw die daar haar zelfgebakken waar aan het verkopen is. We proeven alledrie ál haar soorten cake en nemen een pompoencake mee als toetje voor vanavond.
Na Pozo Azul lopen we door naar het uitkijkpunt Los Pinos, helemaal op de top. Na een drie uur durende wandeling komen we aan op deze prachtige uitkijk en hebben we prachtige vergezichten over de verre Caribische Zee en de groene bergen van de Sierra. Na Los Pinos lopen we door naar Casa Elemento waar we even willen chillen in ’s werelds coolste hangmat. Het hostel Casa Elemento is snel beroemd geworden – vooral op Instagram – vanwege zijn opmerkelijke gigantische hangmat. Dit enorme net steekt uit over de heuvelrug, heeft ruimte voor ongeveer 10-15 personen en biedt ook een fantastisch uitzicht over de Sierra Nevada.
Na een drankje en een fotoshoot lopen we door, terug naar Minca. We kunnen nog een detour doen naar de Marinka waterval, maar deze besluiten we over te slaan. Bijna zeven uur, 1000 hoogtemeters en 26,8 kilometer verder komen we aan in het dorp en kopen we een welverdiend biertje van de lokale Nevada Cerveceria. Een Happy Tucan (red ale) voor Vicky, een Happy Jaguar (pils) voor René en een Happy Coca (pale ale) voor Reni. Na de biertjes springen we onder de douche en als iedereen zich heeft opgefrist gaan we terug naar The Lazy Cat voor een lekker maaltje.
De volgende dag nemen we afscheid van Vicky en gaan we verder in de richting van Cartagena. We nemen vanuit Minca een shuttlebusje die ons iets dichterbij de terminal brengt en het laatste stukje delen we een taxi met een Duitse moeder en dochter. Bij de terminal boeken we een bus die een directe verbinding zou moeten hebben. Helaas moeten we onderweg vrij snel en heel erg gehaast overstappen naar een andere bus, wat een vreemde ervaring is… Gelukkig verloopt de rest van de trip rustig en komen we in de middag aan in Cartagena!
