10-13 maart 2018
We gaan er vanuit bij het grensplaatsje Paso Canoas een complete chaos en hectiek aan te treffen, hebben daarom al de nodige documenten uitgeprint omdat we verwachten moeilijk de grens over te kunnen, maar niks van dit alles is waar. We kunnen zonder rij onze exit stempel halen en honderdvijftig meter verder kunnen we zonder rij onze stempel Costa Rica ín krijgen. We moeten wel ons ‘ticket’ het land uit laten zien en een paar vragen beantwoorden, maar krijgen zonder morren onze stempel! Dat ticket hebben we op Copa Airlines gereserveerd en deze reservering is blijkbaar een geldig bewijs om te tonen dat je het land weer gaat verlaten, ook terwijl de reservering na 24 uur gewoon weer verloopt. Appeltje, eitje! Nu naar de bus die ons naar Golfito kan brengen, die we 100 meter terug vinden. We moeten 45 minuten wachten voor de directe bus, dus eten daar een broodje en René haalt wat nieuwe biljetten uit de muur. De Costa Ricaanse colón biljetten zijn prachtig kleurrijk!
Als we in Golfito bij de haven aankomen zetten we onze tassen neer en vragen we waar we tickets kunnen kopen. We moeten blijkbaar wachten tot de man van de boot er is om een ticket te kopen, waardoor we een lekker koud colaatje drinken bij een barretje verderop en gaan we pas in de rij staan als de man van de boot er is. Tijdens de boottrip naar Puerto Jiménez houden we het nog nét droog, maar onze tassen voorin krijgen wel een paar spetters van de hoge golven over zich heen. Na een heftig ritje komen we aan in Puerto Jiménez en lopen we in de hitte door naar het Corcovado Wild Hostel, waar we de komende twee nachten zullen verblijven in een tweepersoonsbed in een dorm! We worden verwelkomt door Roxy, een hele enthousiaste jonge Engelse dame die hier voor 5 weken werkt om centjes te verdienen en het laatste stukje van haar reis af te maken.
Puerto Jimenez ligt diep in het schiereiland Osa. De planten en wilde dieren die je hier kunt vinden zijn spectaculair, het is een plek waar je elke dag apen en dieprode ara’s kunt zien en horen. Het Corcovado National Park is een van de meest biodiverse plaatsen op aarde en een must om heen te gaan.
We checken of we de volgende dag met een tour kunnen beginnen door Corcovado en komen terecht bij Osa Wild Travel, die de goedkoopste tours die we tot nu toe zijn tegengekomen aanbiedt. We hebben al aardig wat research gedaan, dus gaan meteen langs. Er zit nog een ander Duits koppel die dezelfde tour willen doen, waardoor we meteen in de goedkopere variant vallen – top! Het enige dingetje is dat er geen slaapplekken zijn voor de overnachting op Sirena Ranger Station, maar er wellicht morgen zeven vrij komen omdat die gereserveerd zijn maar nog niet betaald. Ons wordt dus vriendelijk verzocht de volgende ochtend terug te komen om te horen of de trip doorgaat of niet. In de avond koken we lekker bij het hostel in de openlucht keuken en blijven we daar ook lekker hangen. Rond tien uur gaat bijna iedereen – inclusief ons – tukken.
De volgende ochtend eten we een lekker yoghurtje met cruesli en banaan en lopen we na ons ontbijtje naar het kantoortje van Osa Wild Travel. Daar aangekomen ontmoeten we een dame die ons verteld dat het Duitse koppel op de fiets naar het kantoor van Corcovado National Park is, om te checken of er slaapplekken zijn. We vullen zelf voor het gemak maar in dat de twee mannen van gister een te grote kater hebben om hun bed uit te komen en ons verder te helpen. Het Duitse koppel komt terug zonder nieuws; het park is de administratie nog aan het verwerken – of we om 11 uur terug willen bellen voor meer nieuws. No problemo! We halen wat boodschapjes en keren terug naar het hostel. We chillen wat en gaan om half twaalf weer terug naar het kantoortje. Er is nieuws! Maar geen goed nieuws. Er is helaas maar plek voor twee personen en het Duitse koppel was eerder dan ons. We vragen of we ook een dag later kunnen starten met z’n vieren (want: goedkoper) en dat kan! Oké, prima! Boeken die hap! Na alles financieel en administratief afgehandeld te hebben keren we terug naar het hostel en vragen we een nieuwe nacht aan bij Roxy. We laten Joël en Mariken weten dat wij ook een tour hebben, maar helaas twee dagen later dan zij. We hopen ze op 14 maart in Drake Bay te treffen, op Reni haar dertigste verjaardag. ’s Avonds krijgen we de bevestiging van Jo & Marie dat ze op ons wachten in Drake Bay, jeeh! De rest van de dag relaxen we een beetje, werken we verder aan het blog, doen we nog een handwasje en koken we bij het hostel in onze openlucht keuken.
Op dag drie hebben we wederom een relaxte dag, het enige wat we moeten doen is onze backpacks voor zessen bij het Osa Wild kantoortje brengen, zodat deze naar Drake Bay worden verscheept of worden ingevlogen, geen idee eigenlijk hoe ze dat doen. René belt nog met zijn vader om wat dingetjes voor het huis te bespreken, er is morgen namelijk een bezichtiging ingepland – hopen op goed nieuws na Corcovado Park! Na de tassen te hebben gebracht vlak voor zessen gaan we door naar de supermarkt voor het avondeten en wat koekjes en fruit voor in het park. We hadden de optie om diner ($25), ontbijt ($20) en lunch ($20) bij te boeken, maar hebben door de enorme prijzen gekozen om alleen het diner bij te boeken en de rest zelf mee te brengen. We koken deze avond weer lekker ’thuis’ en gooien ’s avonds een groot deel van het blog online voordat we weer een aantal dagen offline gaan.
De laatste dag moeten we vroeg op, omdat we om half zes verwacht worden voor de bakker in het dorp. We eten een banaantje en lopen richting de bakker waar we nog een bakkie koffie & een lekker broodje halen voordat we vertrekken richting het park!
