05-07 maart 2018
Na een bumpy road met de taxi – waar Reni overigens niks van mee krijgt, komen we aan in Panama’s hoofdstad; Panama City. De wolkenkrabbers duiken op tussen de groene vegetatie en de zee, in een kosmopolitische megapolis die natuur en cement, tropisch klimaat, koloniale architectuur en een smeltkroes van culturen samenbrengt. Op het kruispunt van twee continenten is de Panamese hoofdstad het financiële centrum van Latijns-Amerika en is het voortdurend in evolutie.
We worden netjes naar Hotel Casa Miller gebracht, waar we inchecken, een broodje om de hoek bij de Subway eten en ons heerlijk op het bed storten. Na vijf dagen op zee met veel feest en weinig slaap zijn we wel een beetje toe aan rust en reinheid. We hebben met de rest afgesproken in de avond nog wat te eten om de trip af te sluiten, dus tot die tijd chillen we in de door airco gekoelde kamer.
In de avond lopen we in het donker naar Hostel Mamallena, waar de meerderheid van de groep verblijft. De weg ernaartoe is soms ietwat grimmig, waardoor Reni een beetje in de stress raakt. We komen gelukkig veilig aan en lopen als de groep compleet is naar een tentje ietsjes verderop voor een avondmaal. Na het eten nemen we afscheid van elkaar en vervolgen we onze weg terug naar het hotel.
De volgende ochtend beginnen we de dag met een ontbijt in de meest bezochte wijk van Panama-Stad: Casco Viejo. We vinden een redelijk betaalbaar tentje; Super Gourmet, waar we genieten van een eitje op een Engelse muffin en een flinke bak ananasstukjes. Na onze maagjes te hebben gevuld lopen we verder door de kleine geplaveide straatjes tussen kleurrijke gerenoveerde Spaanse koloniale gebouwen. We zien veel gebouwen waar alleen het geraamte nog van overeind staat, omdat ze de gevels willen behouden en de rest vaak is afgefikt. We dwalen verder rond, begeleid door de borden die bij alle grote bezienswaardigheden geplaatst zijn en eigenlijk onze échte Free Walking Tour vormen. We komen nog een aantal van de boottrip tegen en lopen tegen de middag weer terug naar ons hotel. We halen om de hoek net als de vorige dag een broodje bij de Subway en gaan in de middag met de metro en bus naar Miraflores Locks.
Dit klinkt als een te gekke escaperoom, maar dat is het niet. Het is een ietwat saaier uitje, maar desalniettemin fascinerend; Miraflores is de naam van één van de drie sluizen die deel uitmaken van het Panamakanaal. In de sluizen van Miraflores gaan de schepen in twee fasen 16,5 meter omhoog of omlaag, zodat ze door het Panamakanaal verder kunnen varen. Voor het bezoekerscentrum komen we een aantal mensen van de boottrip tegen, die $15 dollar te veel geld vinden “om alleen maar wat bootjes door een sluis te zien gaan” en binnen komen we een paar anderen tegen die het geld er wel voor over hadden. Bij veel van onze medereizigers ligt de prioriteit toch bij bier drinken in plaats van wat geld uitgeven aan culturele dingen. In het bezoekerscentrum bekijken we de geschiedenis van het kanaal, waarna we dit technische wonder in het echt kunnen aanschouwen en enorme schepen door de sluizen zien gaan. We sluiten het uitje af met een film over de geschiedenis van het kanaal en gaan tegen de avond met de bus richting metro en met de metro weer richting hotel. In de bus zien we nog een vrij grote leguaan de boom in klimmen, wat een bijzonder zicht is zo midden in de stad.
’s Avonds eten we een visje in de knoflook en wat frietjes bij het restaurant van het hotel, wat niet verkeerd smaakt! We drinken op de hotelkamer nog een biertje en doen verder niet veel deze avond.
Op onze laatste dag pakken we onze spullen in, ontbijten we in het hotel, checken we uit en laten we onze backpacks achter in een kamertje bij de receptie. We gaan met de metro en bus naar Amador Causeway. Deze dam is gebouwd van opgegraven rotsen van de bouw van het Panamakanaal, is 6 kilometer lang, verbind drie eilanden met elkaar en is onlangs gerenoveerd. Wij gaan deze dam verkennen met de fiets. En met wat voor één. We trappen ons helemaal suf in een soort clownskarretje die enkel in z’n 1 trapt en geen versnellingen heeft. De Amador dam biedt aan de ene kant een prachtig uitzicht op de skyline van de stad en aan de andere kant op de enorme brug en het begin van het Panamakanaal. Na een flinke work-out van een uur komen we terug bij de fietsverhuur, leveren we onze clownskar in en lopen we verder naar het van buiten nu al fascinerende Biomuseo. Het is ontworpen door de beroemde architect Frank Gehry en bestaat uit acht galerijen die zich richten op de oorsprong van de Panamese landengte en de impact ervan op de biodiversiteit van de planeet. Klinkt allemaal reuze interessant, maar het kost maar liefst €18 dollar om naar binnen te mogen. Dit is ons iets te veel geld, waardoor we besluiten met de bus terug te gaan naar Albrook bus/metro station en for a walk in the park te gaan.
Panama City is de enige metropool met een jungle in het centrum van de stad en daar willen wij wel een rondje in lopen. We zoeken in de enorme Albrook mall naar een supermarkt en halen wat water en lunch, waarna we een taxi pakken naar het Metropolitan Natural Park. We doen het hele rondje, wat ons twee uurtjes kost. Tijdens het rondje komen we een groepje coati’s – witsnuitneusberen – tegen die lekker met hun enorme staarten aan het scharrelen zijn tussen de takjes en de bomen, erg schattig. Na het rondje keren we terug naar het hotel. René gaat naar de kapper naast het hotel voor een stukkie korter en komt thuis met een kort koppie én een enorme kuif. Reni vindt het wel hip, maar moet de kuif toch echt afknippen van René. We drinken daarna een drankje in de bar van het hotel en wachten op Marcel & Anggie. Marcel is een oud-klasgenootje van Reni, een pubquizmaatje van haar vader, nét geëmigreerd naar Panama en we hebben om zeven uur afgesproken om samen een drankje te gaan drinken.
We worden op z’n Latijns Amerikaans een half uur te laat opgepikt en rijden in Anggie haar fantastische wagen naar Casco Viejo voor een drankje op een rooftop bar – om te kunnen genieten van de skyline in het donker. We komen uit bij Villa Palma Boutique Hotel, waar we heerlijke mojito’s drinken, gezellig bijpraten en nog snel tussendoor een pastaatje en wat frietjes eten. Rond tien uur rijden we richting Albrook en bij aankomst bedanken we Marcel & Anggie voor de gezellige avond, voor de mojito’s die zij heel lief voor ons hebben betaald, voor de rit naar het station en lopen we door richting onze bus, die al klaar staat als we aankomen.
