14-15 april 2018
Als we in La Ceiba aankomen worden we opgewacht door onze shuttlemaatschappij en worden we in een taxi gestopt naar de plek waar de shuttlebus ons op komt halen. Dit is bij een grote parkeerplaats ergens in de stad, waar we maar bij de Wendy’s naar binnen gaan om te wachten. Als de mannen van de shuttle aankomen besluiten ze nog even te gaan ontbijten en als we bijna vertrekken zeggen ze nog dat we over moeten stappen op een gewone bus in San Pedro de Sula, wat zo ongeveer de gevaarlijkste stad van de wereld is. We hebben juist een shuttle geregeld zodat we deze stad konden ontwijken, maar het blijkt helaas niet op een andere manier te kunnen.
Als we naar buiten lopen om de bus in te stappen zien we tot onze grote verbazing dat het precies dezelfde bus is als we van León naar La Ceiba hebben genomen. We hebben een prima ritje naar San Pedro de Sula, waar we om half één aankomen en in de terminal worden er keurig netjes kaartjes geregeld voor ons en worden we naar de juiste plek gebracht, waar we moeten wachten op de bus van één uur. We voelen ons niet echt prettig op deze plek, maar dat zit waarschijnlijk meer in ons hoofd dan dat het daadwerkelijk gevaarlijk is. De bus komt netjes op tijd aan, we zoeken een goed plekje uit en installeren ons voor een vijf uur durende busrit.
Om zes uur komen we net buiten het centrum van Copán aan en lopen we richting Hostal Berakah. We checken in, vragen naar een goeie plek voor een drankje en wat eten en krijgen ViaVia aangeraden. Bij ViaVia aangekomen bekijken we de kaart en de dagspecials en bestellen een Thaise curry en kip met lekkere aardappeltjes en sla. Het restaurant / hostel wordt gerund door een Belgische dame en ze hebben Leffe op de kaart staan, waar wij heel enthousiast van worden! Maar als we het bestellen blijken ze helaas geen Leffe meer te hebben – bummer. Na het eten gaan we nog opzoek naar een supermarkt voor een ontbijtje voor de volgende ochtend en wat eten en drinken voor in de shuttle naar Guatemala in de middag.
De volgende ochtend staan we vroeg op om naar de Copán ruïnes te gaan. Deze ruïnes zijn een oude Maya site die in 1570 door Diego García de Palacio werd ontdekt en pas in de negentiende eeuw werd opgegraven. Dit gebied, dat nu op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, was het belangrijkste politieke, civiele en religieuze centrum van de Copán vallei. De stad werd ongeveer tweeduizend jaar lang bezet door de Maya’s en werd in de tiende eeuw verlaten.
We zijn vroeg, waardoor we bijna in ons uppie rond kunnen dwalen over het terrein. We worden verwelkomt door de prachtige ara’s die hier nestelen en rondvliegen en bewonderen alle prachtige bouwwerken en beelden, het is een grote en indrukwekkende plek. Als we alles hebben gezien lopen we terug naar het hostel en bereiden we ons voor op de shuttle die ons om twaalf uur op komt pikken en ons naar Guatemala gaat brengen.
Als we worden opgepikt zitten er tien mannen op de twee achterste banken op elkaar gepropt en zijn er twee lege banken voor ons en een Taiwanees meisje. Lichtelijk verbaasd nemen we plaats en even later zegt de chauf dat de mannen zich mogen verdelen over de bus. We denken dat ze voor een prikkie mee mogen en daarom niet alle luxe hebben die wij krijgen.
