06-08 april 2018
Op het kruispunt tussen Granada en Laguna de Apoyo stappen we een taxi in en delen we die uiteindelijk met twee andere toeristen die een dagje laguna gaan doen. We worden afgezet voor ons nieuwe onderkomen Paradiso Hostel & Restaurante. Een paradijselijk hostel met eigen restaurant en natuurlijk een strandje aan het enorme kratermeer.
Laguna de Apoyo ligt op slechts veertig minuten van de hoofdstad Managua en vijfentwintig minuten van de koloniale stad Granada. Het meer is ongeveer 20.000 jaar geleden ontstaan toen de kegel van de vulkaan implodeerde. Het is ongeveer tweehonderd meter diep en wordt het gevoed door vulkanische fumarolen die het enigszins zoute water verwarmen.
We checken in, krijgen onze bedden aangewezen in één van de dorms en installeren ons in een strandstoel beneden aan het water. We springen het water in en gaan daarna een paar uurtjes in een strandstoel liggen tukken. Als we weer naar boven gaan om te lunchen, horen we opeens een bekende stem. Het blijkt Lianne te zijn! Ze zijn aan het haasten om de bus terug te pakken naar Granada, omdat ze nóg een nachtje in de Treehouse gaan slapen – waar we haar eerder zijn tegengekomen op een feestje. De rest van de dag doen we niet veel. We zwemmen wat, Reni kijkt toe hoe René een salade eet – want; kater – en ’s avonds liggen we heerlijk in de tweepersoons hangmat naast het restaurant.
De volgende dag is Reni nog steeds een beetje brak van de wilde avond op Big Corn, maar gaat het gelukkig wel ietsjes beter. Er gaat wat eten in, wat de vorige dag nog niet lukte. We bestellen het Paradiso ontbijt wat bestaat uit eitjes, broodjes, yoghurt, fruit en pannenkoeken – het is gi-gan-tisch. We weten het allebei op te krijgen en gaan daarna met het eten tot onze strot het water in.
Het RAADHUIS heeft gevraagd iets meer werk van Reni haar tijd bij MIcompany op te sturen, waar ze deze dag aan werkt. In de avond spelen we een spelletje, drinken we een biertje, eten we een lekkere salade en nemen we wederom plaats in de tweepersoons hangmat.
Na twee heerlijke relaxte dagen zijn we genoeg bijgekomen om weer een stad te gaan verkennen en vertrekken we dan ook met de bus van half elf naar de terminal van Masaya. Vanaf daar nemen we de bus naar het busstation van Managua, waar we denken een volgende bus te kunnen pakken naar León. Helaas blijkt dit niet het geval, waardoor we een taxi moeten nemen naar de UCA Microbus Terminal. Dit doen we samen met een Australische jongen en Canadees meisje, die dezelfde route moeten afleggen. Bij de microbus terminal vinden we meteen de juiste shuttle, maar die zit helaas vol waardoor we moeten wachten op de volgende.
