07-09 mei 2018
We komen om twee uur – iets eerder dan gepland – aan in Tulum. We lopen vanaf de bushalte naar Hostel Rancho Tranquilo en komen onderweg een Subway tegen. Reni oppert om daar onze lunch te halen, wat René geen gek plan vindt. We bestellen onze subs om mee te nemen en vertrekken weer richting hostel.
Tulum heeft de afgelopen jaren een enorme groei in het aantal bezoekers gezien. Tulum heeft één van de beste kustlijnen van heel Mexico – met al zijn fijne witte zandstranden, turqoise water en zachte briesjes. Naast de vele beach -resorts en -clubs zijn er ook flink wat cenotes in de omgeving te vinden en staat er een prachtige Maya ruïne pal aan het strand. Het stadscentrum, waar de echt goedkope eet- en slaapgelegenheden te vinden zijn, ligt pal aan de snelweg, waardoor het meer als een vrachtwagenstop dan als een tropisch paradijs aanvoelt.
Als we aankomen bij Rancho Tranquilo checken we in en worden we naar ons hutje voor de komende dagen gebracht. Geen airco, een muskietennet om het – véél te kleine – bed en flink wat gaten en kieren bij de deur en het dak om de muggen lekker naar binnen te laten. We zijn alweer veel te verwend geraakt na al die duurdere onderkomens van de afgelopen tijd. We gooien onze spullen neer en installeren ons buiten aan een tafel om onze subs op te peuzelen. Na de broodjes gaan we eventjes liggen in de hangmatten en wachten we op Stefanie en Roel die ons met hun huurauto op komen halen voor een ritje naar het strand. Reni twijfelt in eerste instantie om mee te gaan, omdat haar oor nog niet is verbeterd, maar besluit na wat para en ibu te hebben genomen toch in te stappen.
We rijden naar het strand om daar samen een drankje te drinken en wat reisverhalen te horen. Zij zijn nadat we ze voor het laatst in Semuc Champey, Guatemala hebben gezien rechtstreeks naar Mexico gegaan en hebben daardoor al heel wat meer gezien dan wij. Het strand ligt helaas vol met zeewier, waar de resorts ook onder lijden – het is in ieder geval niet heel druk langs de kust. Niet alleen het idyllische plaatje van een wit zandstrand vaagt een beetje weg door de stortvloed aan zeewier, ook ruikt het niet heel fris – en dat is nog zacht uitgedrukt. We zoeken het beste stukje strand op en krijgen wat mooie verhalen en goeie tips en gaan tegen de avond weer terug naar het hostel. In de avond eten we bij Burrito Amor, een leuk restaurantje die we in de middag hebben gezien toen we voor het eerst naar ons hostel liepen. Dit blijkt een goede keuze te zijn, want we eten er verrukkelijke burrito’s!
De volgende ochtend vertrekken we vroeg naar de ruïnes van Tulum. Het idee was om dit met de fiets te doen, maar de fietsen bij het hostel blijken niet voor algemeen gebruik te zijn. We houden een taxi aan en worden voor iets te veel geld afgezet bij de ingang van de archeologische vindplaats.
Liefhebbers van geschiedenis en kekke Instagram plaatjes komen samen in Playa Ruinas, de meest iconische attractie van Tulum. Het is ongetwijfeld één van de mooiste locaties in Amerika. Het witte zandstrand met het azuurblauwe water gecombineert met de eeuwenoude Maya ruïnes creëert een fenomenaal plaatje. Tulum’s Castillo, oorspronkelijk gebouwd als een uitkijktoren, is momenteel Mexico’s derde meest populaire archeologische vindplaats, na Chichén Itzá (vlakbij Valladolid) en Teotihuacan (vlakbij Mexico City).
We moeten nog een stukkie lopen, omdat de auto niet verder mag en komen na vijf minuutjes bij de échte ingang van de ruïnes. Niet helemaal goed voorbereid lopen we – zonder ons ingesmeerd te hebben met deet – de enorme muggenhaag in. Mits we door blijven lopen lijken we niet heel hard aangevallen te worden, maar zodra je stopt heb je zo een mug of vijf om je heen hangen of op je zitten. We blijven dus maar doorlopen en stoppen alleen voor de hoognodige kiekjes. Als we genoeg foto’s hebben gemaakt en het hele rondje door de ruïnes hebben gelopen gaan we terug naar de plek waar de taxi ons heeft afgezet – letterlijk en figuurlijk 😉 Op de valreep zetten we nog een grote leguaan en een schattig neusbeertje op de gevoelige plaat. We zijn bewust vroeg richting de ruïnes gegaan en dat blijkt te hebben geloond, er komen drommen mensen aanlopen als wij net de weg terug in hebben gezet – allemaal net afgezet door hun mega touringcars vanuit Cancun. Je kan het ook echt zien aan het type toerist – vaak zijn ze flink aan de maat, sjouwen ze een dikke camera met zich mee waar ze alleen op standje automatisch mee kunnen fotograferen en zijn ze gefascineerd aan het luisteren naar hun iets te enthousiaste tourguides.
We besluiten door te lopen naar de grote weg en daar een taxi aan te houden. Als we aan de grote weg lopen duurt het eventjes voordat er een taxi is die niet al bezet is. Als we bijna bij de supermarkt zijn besluiten we geen taxi meer te nemen, maar gewoon te lopen. We denken bij de supermarkt te komen die het Nederlandse stel beschreef gister in ons hostel, maar dit blijkt niet het geval. De supermarkt lijkt nog in opbouwing te zijn en ze hebben ons helaas niet heel veel te bieden. Zonder iets te kopen verlaten we de supermarkt weer en stappen we nog bij Hertz naar binnen om te informeren naar het huren van een auto. Ze hebben helaas geen goedkope meer over, waardoor we ook daar teleurgesteld afdruipen. We regelen een taxi terug naar ons hostel en zijn we nog op tijd terug om ons gratis ontbijtje te bestellen.
De rest van de dag doen we rustig aan. Reni heeft nog steeds last van haar oor, wat de pret een beetje drukt. Reni werkt aan de website en René verveelt zich stierlijk, want Reni is er niet voor het entertainment en er is óók geen zwembad. We wilden eigenlijk duiken in een cenote vlakbij Tulum, maar dat lijkt nu geen goed plan. In de middag laten we ons door een taxi afzetten bij de SevenEleven, vanuit waar we doorlopen naar een paar autoverhuurbedrijven. We lopen bij Mex naar binnen en krijgen meteen een redelijke prijs te horen. We weten het nog ietsjes omlaag te krijgen en hebben uiteindelijk voor €20 euro per dag een autootje tot onze beschikking voor de komende week. We rijden meteen door naar de juiste supermarkt waar we wat eten en drinken inslaan. In de avond maken we pasta pesto bij het hostel en spelen we wat kaartspelletjes.
De volgende ochtend ontbijten we, checken we uit en vertrekken we met onze nieuwe vrijheid – de KIA naar de Muyil ruïnes twintig minuten verderop. Dit fascinerende en best wel grote complex is er op de één of andere manier in geslaagd om van de toeristen radar te blijven, waardoor het er heerlijk rustig is. Het is één van de oudste en langste bewoonde Maya-sites. De centrale piramide is zo’n 17 meter hoog en het ligt aan de rand van het door de UNESCO beschermde biosfeerreservaat Sian Ka’an.
Als we genoeg hebben gezien van de ruïnes lopen we door naar het mannetje die voor ons – tegen een kleine vergoeding – het hek open kan doen naar het Sian Ka’an reservaat. We lopen een houten vlonder pad op en lopen een kwartiertje verder door het schilderachtige junglemoeras. Richting het einde komen we langs de observatietoren, waar we op de terugweg besluiten in te klimmen. We lopen eerst door naar de plek waar de boten vertrekken voor een tochtje over de lagune. Bij de aanlegsteiger komen we in een zwerm van vlinders terecht, wat best indrukwekkend is. Na wat fotootjes lopen we terug naar de observatietoren, waar we met angst voor eigen leven naar boven klauteren. De toren staat niet heel stevig en de klim naar boven is flink steil, maar het uitzicht is best mooi!
De volgende stop op ons programma is de Gran Cenote, vijf kilometer van het centrum van Tulum. Door de grote tunnel die de twee open gedeeltes van de cenote aan elkaar verbind is het een erg populaire toeristische trekpleister. Ook de zandbodem en zonneterrassen bovenop maken deze cenote een favoriet bij toeristen. Het is er behoorlijk druk, dus wij maken het een bliksembezoekje. We schieten wat fotootjes, zwemmen een rondje en vertrekken weer. Het is een mooie cenote, maar iets te druk en prijzig naar onze smaak. Vanuit de Gran Cenote rijden we door naar Valladolid, waar we twee nachtjes gaan doorbrengen.
